Opzegtermijn in een VSO en de cao-bepalingen
Als juridische expert kan ik aangeven dat de vraag die gesteld wordt inderdaad juridisch gerelateerd is. De vraag betreft de samenloop van contractuele afspraken, cao-bepalingen en de wettelijke opzegtermijn in het kader van een vaststellingsovereenkomst (VSO).
Vaststellingsovereenkomst (VSO)
Een VSO is een overeenkomst waarin partijen afspraken maken over de beëindiging van een arbeidsovereenkomst. Deze contractvorm biedt de mogelijkheid om in onderling overleg tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst te komen, vaak zonder dat een opzegtermijn in acht genomen hoeft te worden.
Contractuele en cao-bepalingen
Als er in het oorspronkelijke contract staat dat tussentijdse beëindiging alleen mogelijk is met inachtneming van de cao-bepalingen, dan hebben deze bepalingen een directe invloed op de wijze van beëindiging.
Indien de cao stelt dat de wettelijke opzegtermijn van toepassing is, betekent dit dat bij reguliere opzeggingen deze termijn moet worden nageleefd.
Toepassing op de VSO
Een VSO is in beginsel een afwijkende regeling, waarin partijen vrij zijn om andere afspraken te maken dan de wettelijke of cao-bepalingen. Dit betekent dat partijen kunnen overeenkomen om de wettelijke opzegtermijn niet toe te passen.
Het is wel belangrijk dat een VSO vrijwillig en in goed overleg tot stand komt, en dat de werknemer zich bewust is van de consequenties, zoals het mogelijk verliezen van het recht op een WW-uitkering als niet aan de juiste voorwaarden wordt voldaan.
Samenvattend is een opzegtermijn in een VSO niet verplicht, tenzij partijen dit expliciet in de VSO overeenkomen. De wettelijke opzegtermijn zoals genoemd in de cao geldt in principe niet voor beëindigingen via een VSO, mits de overeenkomst vrijwillig en in goed overleg tot stand komt.
