Juridische Mogelijkheden bij een VSO en Wettelijke Opzegtermijnen
Een Vaststellingsovereenkomst (VSO) is een overeenkomst tussen werkgever en werknemer waarin afspraken worden gemaakt over de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Het biedt partijen de mogelijkheid om af te wijken van bepaalde wettelijke bepalingen, maar er zijn grenzen aan deze flexibiliteit.
Afwijken van Wettelijke Opzegtermijnen
- Wettelijke Kaders: In het Nederlandse arbeidsrecht zijn er wettelijke opzegtermijnen vastgelegd in Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (BW). Deze zijn bedoeld om beide partijen een redelijke termijn te bieden om zich voor te bereiden op het einde van de arbeidsrelatie.
- Vaststellingsovereenkomst: Bij een VSO hebben werkgever en werknemer de vrijheid om in onderling overleg af te wijken van de wettelijke opzegtermijnen. Dit betekent dat partijen kunnen overeenkomen om geen opzegtermijn in acht te nemen of een andere termijn af te spreken dan wettelijk is voorgeschreven.
- CAO Bepalingen: Als er sprake is van een collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) die op de arbeidsrelatie van toepassing is, moet ook rekening worden gehouden met de daarin opgenomen bepalingen. Hoewel een VSO in beginsel afwijkt van wettelijke en CAO-bepalingen, is het raadzaam om de CAO te raadplegen om te kijken of er specifieke voorwaarden of beperkingen zijn die in acht moeten worden genomen.
Conclusie
Het is juridisch mogelijk om in een vaststellingsovereenkomst af te wijken van de wettelijke opzegtermijnen en eventueel van de CAO-bepalingen, mits beide partijen hiermee instemmen. Het is echter aan te raden om juridisch advies in te winnen om ervoor te zorgen dat alle afspraken rechtsgeldig en afdwingbaar zijn.
